Dzisiejsza data:

sponsalia de futuro

również: sponsalia pro futuro

(w przekładzie z łaciny: zaręczyny na przyszłość)

           Kanoniczna forma zaręczyn stosowana przez dynastie panujące w Europie w czasach średniowiecznych i nowożytnych. Ta forma uroczystych zaręczyn niepełnoletnich kandydatów pozwalała na zawieranie przypieczętowanych małżeństwem sojuszy, bez względu na wiek potomków rodu.

           Akt ten miał charakter ślubu – po osiągnięciu wieku dojrzałego przez zaręczonych nie ponawiano już właściwej ceremonii. Małżeństwo mogło być natomiast skonsumowane dopiero, gdy małżonkowie osiągnęli tak zwany wiek sprawny. Wtedy też zgodnie z prawem kanonicznym rozpoczynał się ich związek. Był tylko jeden warunek ważności sponsalia de futuro: oboje zainteresowani musieli wyrazić zgodę na fizyczną konsumpcję małżeństwa.

          W historii Polski znanym przypadkiem sponsalia de futuro był związek Jadwigi Andegaweńskiej z Wilhelmem Habsburgiem w 1378, kiedy Jadwiga miała 4 lata, a Wilhelm 8 oraz między Bolesławem Wstydliwym i królewną węgierską Kingą (Kunegundą) w 1239 roku. W tym przypadku małżeństwo doszło do skutku, nigdy jednak nie zostało skonsumowane.

Źródła:

Szczur S. Historia Polski średniowiecze, rozdz. 6.I.1-6.I.2 (s. 471-475), Wydawnictwo Literackie 2002, ISBN 83-08-03272-9

Sakrament małżeństwa – krótki rys historyczny w serwisie mateusz.pl

We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.